FantasticSearch

1. წყლის ობიექტების კლასიფიკაცია წარმოებს მათი ეკოლოგიური სტატუსის მიხედვით.

2. ზედაპირული წყლის ობიექტის კლასიფიკაციის პროცესში გათვალისწინებული უნდა იქნეს წყლის რაოდენობრივი, ბიოლოგიური, ჰიდრომორფოლოგიური და ფიზიკურ-ქიმიური, ხოლო მიწისქვეშა წყლის ობიექტის შემთხვევაში − გეოლოგიურ-ჰიდროლოგიური, წყლის რაოდენობრივი და ფიზიკურ-ქიმიური და ხარისხობრივი მაჩვენებლები. ეს მაჩვენებლები განსაზღვრავს ზედაპირული წყლის და მიწისქვეშა წყლის სტატუსს.

3. წყლის ხელოვნური ობიექტის და ძლიერ მოდიფიცირებული ზედაპირული წყლის ობიექტის დიფერენციაცია წარმოებს მათთან ყველაზე მეტად დაახლოებული ზედაპირული წყლის მახასიათებლებიდან გამომდინარე.

4. ეკოლოგიური სტატუსიდან გამომდინარე (რომელსაც განსაზღვრავს წყლის ობიექტის ბიოლოგიური, ჰიდრომორფოლოგიური, ფიზიკურ-ქიმიური მაჩვენებლები), ზედაპირული წყლის ობიექტი კლასიფიცირდება შემდეგი სტატუსის მქონე ობიექტებად:

    ა) მაღალი;

    ბ) კარგი;

    გ) დამაკმაყოფილებელი (საშუალო);

    დ) ცუდი;

    ე) ძალიან ცუდი.

5. ქიმიური სტატუსიდან გამომდინარე, ზედაპირული წყლის ობიექტი კლასიფიცირდება შემდეგი სტატუსის მქონე ობიექტებად:

    ა) კარგი;

    ბ) ცუდი.

6. მიწისქვეშა წყლის სტატუსიდან გამომდინარე,მიწისქვეშა წყლის ობიექტი კლასიფიცირდება შემდეგი სტატუსის მქონე ობიექტებად:

ა) კარგი რაოდენობრივი სტატუსის მქონე მიწისქვეშა წყლის ობიექტი;

    ბ) ცუდი რაოდენობრივი სტატუსის მქონე მიწისქვეშა წყლის ობიექტი;

    გ) კარგი ქიმიური სტატუსის მქონე მიწისქვეშა წყლის ობიექტი;

    დ) ცუდი ქიმიური სტატუსის მქონე მიწისქვეშა წყლის ობიექტი.

7. ძლიერ მოდიფიცირებული წყლის ობიექტი ან/და წყლის ხელოვნური ობიექტი ეკოლოგიური პოტენციალის მიხედვით კლასიფიცირდება შემდეგნაირად:

    ა) მაღალი ეკოლოგიური პოტენციალის მქონე;

    ბ) კარგი ეკოლოგიური პოტენციალის მქონე;

    გ) დამაკმაყოფილებელი ეკოლოგიური პოტენციალის მქონე;

    დ) ცუდი ეკოლოგიური პოტენციალის მქონე;

    ე) ძალიან ცუდი ეკოლოგიური პოტენციალის მქონე.

8. წყლის ობიექტების კლასიფიკაციის კრიტერიუმები განისაზღვრება „წყლის ობიექტების ეკოლოგიური სტატუსისა და ეკოლოგიური პოტენციალის კლასიფიკაციის მეთოდოლოგიით“, რომელსაც ამტკიცებს მინისტრი.

9. ყველა ტიპის ზედაპირული წყლის ობიექტისთვის განისაზღვრება ტიპური ფონური ჰიდრომორფოლოგიური, ფიზიკურ-ქიმიური და ბიოლოგიური პირობები, რომლებიც შეესაბამება მაღალი ეკოლოგიური სტატუსის, ან ძლიერ მოდიფიცირებული წყლის ობიექტის ან/და წყლის ხელოვნური ობიექტის შემთხვევაში − მაღალი ეკოლოგიური პოტენციალის მქონე ამავე ტიპის წყლის ობიექტების შესაბამის მაჩვენებლებს, რაც წარმოადგენს წყლის ხარისხის სტანდარტის დადგენის საფუძველს. მაღალი ეკოლოგიური პოტენციალის მქონე ზედაპირული წყლის ფონური მაჩვენებლების გადახედვა წარმოებს ყოველ 6 წელიწადში.

10. ზედაპირული წყლის ხარისხის სტანდარტი არის კონკრეტული დამაბინძურებლის ან/და დამაბინძურებელთა ჯგუფის ზღვრული კონცენტრაცია წყალში ან ნალექში, რომლის გადამეტება დაუშვებელია ადამიანის ჯანმრთელობისა და გარემოს დაცვის თვალსაზრისით.

11. ზედაპირული წყლის ხარისხის სტანდარტები განისაზღვრება „ზედაპირული წყლის ხარისხის სტანდარტების დამტკიცების თაობაზე“ საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.